بیماری منیر

منیر یک اختلال در گوش داخلی است که با افزایش فشار مایع درونی گوش داخلی یا پارگی غشای گوش داخلی، عارض میشود و بیشتر در سنین ۲۰ تا ۶۰ سالگی رخ می دهد، این بیماری در بیشتر موارد، یک گوش و درحدود ۱۵ درصد از بیماران هردو گوش را درگیر می کند.

علت اصلی این بیماری ناشناخته است، اما در زمینه اختلال ژنتیکی، عوامل متعددی موجب بروز یا تشدید آن می شود.

یکی از نظریه ها در مورد علت این بیماری که ثابت نشده است این است که بیماری منیر به نظر، ناشی از مقدار غیر طبیعیمایعات (اندولیمف) در گوش داخلی است.
آلرژی، اختلالات متابولیکی مانند دیابت، اختلالات عروقی مانند میگرن، عفونت های ویروسی سفلیس گوش و تروما وصدمات به سر و گوش،ترشح نابجا مایع اندولنف،که شاید به دلیل انسداد یا اختلالات آناتومیک غیر طبیعی باشد، زمینههای بروز یا تشدید این بیماری است.

علائم بیماری منیر:
1. سرگیجه حمله ای غیر قابل تحمل با شروع ناگهانی
2. وزوز گوش به صورت صدای ممتد در گوش یا سر
۳. کاهش شنوایی
۴. تهوع و استفراغ
۵. احساس فشار در گوش و احساس پری گوش

بیماری منیر در سه مرحله بروز می کند:
مرحله زودرس:
_ علائم ناگهانی و غیرقابل پیش بینی سرگیجه که از 20 دقیقه تا 24 ساعت به طول می انجامد.
_ کم شنوایی در طول بروز علائم
_ احساس پر بودن یا فشار، احساس ناراحتی و انسداد در گوش
_ وزوز گوش
مرحله میانی:
_ دوره های سرگیجه ادامه دارند اما معمولاً شدیدتر هستند.
_ وزوز گوش و کم شنوایی بدتر می شوند.
در این مرحله، برخی از افراد در صورت ناپدید شدن علائم دوره بهبودی کامل را تجربه می کنند.
مرحله دیرهنگام:
_ دوره های سرگیجه کمتر دیده می شوند و در بعضی موارد هرگز برنمیگردد.
_ شنوایی و وزوز گوش معمولاً بدتر می شوند.
اضطراب، استرس، افسردگی نیز به عنوان علائم ثانویه ممکن است بروز کند.
این بیماری می تواند در کار افراد نیز تأثیر بگذارد، به خصوص اگر مجبور به صعود از نردبان یا کار با ماشین آلات باشد.
هرچه شنوایی به تدریج بدتر شود، میتواند بر روی شغل فرد، تعامل فرد با افراد دیگر،رانندگی و … تاثیر گذار باشد.
برای افرادی که استرس، اضطراب و افسردگی را تجربه می کنند مهم است که به پزشک خود اطلاع دهند.

تشخیص بیماری منیر:
۱. دو دوره سرگیجه، هر یک از 20 دقیقه یا بیشتر طول بکشد، اما نه بیش از 24 ساعت.
۲. افت شنوایی تایید شده توسط تست شنوایی:
افراد مبتلا به بیماری منیر معمولا دارای افت شنوایی در فرکانس های پایین یا ترکیبی از فرکانس های بالا و پایین همراه باشنوایی طبیعی در فرکانس های میانی دارند.
۳. وزوز گوش یا احساس پر بودن گوش.
۴. ارزیابی تعادل :
بین دوره های سرگیجه، حس تعادل اکثر افراد مبتلا به بیماری منیر باز می گردد. اما ممکن است برخی از مشکلات تعادلمداومی داشته باشد.
تست هایی که عملکرد گوش داخلی را ارزیابی می کنند عبارتند از:
ویدئونیستاگموگرافی (VNG). این تست با ارزیابی حرکات چشم، عملکرد تعادل را ارزیابی می کند.

درمان:
راه های درمانی این بیماری؛ رژیم غذایی؛ استفاده از آب و مایعات کم، غذاهای کم نمک، کم پروتئین و کم پتاسیم است.
درمان دارویی؛ استفاده از »بتاهیستین«، ضدتهوع، آرام بخش و در موارد غیر قابل کنترل، تزریق داروی »جنتامایسین« بهداخل گوش است.
در درمان جراحی، هدف بر طرف کردن سرگیجه است، ممکن است بعد از عمل جراحی، ناشنوایی، وزوز گوش و سنگینیگوش همچنان ادامه پیدا کند
برای از بین رفتن سرگیجه و احتمال سقوط، بیمار باید در هنگام سرگیجه دو بالش را در دو طرف سر قرار داده و چشم هایخود را ببندد و در محیطی امن و مناسب باشد.
در صورت بروز سرگیجه و ایجاد عدم تعادل، لازم است به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه شود.
در صورت ایجاد کاهش شنوایی دایمی استفاده از سمعک جهت بهبود شنوایی بسیار کمک کننده خواهد بود.